Barszcz Sosnowskiego został wwieziony na Litwę z Kaukazu jako eksperymentalna roślina silosowa. Jego białe kwiatostany w formie parasola podobne są do ogromnych koprów. Liście rośliny, która może osiągać wysokość 3 i nawet 5 metrów, są pożywne, nadają się do karmienia nimi bydła, są jednak bardzo szkodliwe dla człowieka. Wszystko co musisz wiedzieć o Barszczu Sosnowskiego!Subskrybuj nasz kanał by nie ominęły Cię nowe filmy redakcji Mojego Pięknego Ogrodu!Księżycowy Kalendarz W ubiegłym na usunięcie groźnej rośliny zdecydowało się pięć samorządów: Sorkwity, Jeziorany, Gołdap, Wieliczki, Kolno i nadleśnictwo Górowo Iławeckie. Barszcz usunięto z obszaru ponad 100 hektarów. W tym roku zostanie zlikwidowany z powierzchni ponad 140 hektarów. Barszcz Sosnowskiego jest bardzo niebezpieczna dla ludzi. Pobierz ulotkę o tym, jak odróżnić barszcz Sosnowskiego od innych gatunków roślin. Liście (odziomkowe i dolne łodygowe trójlistkowe) bardzo duże. Blaszki liściowe ok1,2-1,6 m długości. U barszczu Sosnowskiego – słabiej podzielone o bardziej tępych odcinkach niż u barszczu olbrzymiego. . Pojawia się przy ruchliwych ulicach, ale też w zaroślach, ogródkach działkowych i w okolicach Zalewu Zemborzyckiego. Gdy widzimy Barszcz Sosnowskiego należy pamiętać, aby przede wszystkim nie usuwać rośliny samodzielnie, a nawet nie zbliżać się do niej. - W upalne dni niebezpieczne jest nawet samo przebywanie w pobliżu rośliny, ponieważ jej związki unoszą się w powietrzu. W tym roku już pojawiły się pierwsze zgłoszenia na temat Barszczu Sosnowskiego, mieliśmy je np. z ulicy: Królowej Jadwigi, Władysława Jagiełły czy Wąwozowej, Wądolnej, Zawilcowej, Agronomicznej i Andersa - wymienia Ryszarda Bańka z lubelskiej Straży Miejskiej. Lubelska Straż Miejska przypomina, że kontakt z rośliną może grozić poważnym poparzeniem. Jej szkodliwe opary rozsiewają się przy wysokich temperaturach, osiadając na skórze wystawionej na słońce powodują oparzenia i blizny gojące się latami. Pierwszymi objawami zatrucia są wysypka, gorączka czy opuchlizna. Każdy kto rozpozna roślinę powinien powiadomić o tym Straż Miejską lub Biuro Miejskiego Architekta Zieleni. Dzwonić możecie na numery 81 466 26 80 lub 81 466 26 90 oraz telefon alarmowym 986. Posłuchaj, gdzie występuje Barszcz w Lublinie. Materiał przygotowała Sandra Bartnik, reporterka Radia ESKA. ZOBACZ TEŻ >>> Komunikacyjny dramat w Lublinie. Remontują tory, pociągi mają gigantyczne opóźnienia, zamknięte przejazdy blokują ulice fot. Adobe Stock Zwalczanie barszczu Sosnowskiego może odbywać się na 2 sposoby: mechanicznie i chemicznie. W Polsce uprawa tej rośliny jest prawnie zakazana. Do obowiązków gmin należy usuwanie roślin, które bardzo często wyrastają przy drogach, rzekach, łąkach czy obrzeżach pól. Uwaga! W Polsce zabronione jest zwalczanie barszczu Sosnowskiego na własną rękę. Mogą to robić jedynie specjalnie do tego przygotowane osoby - ubrane w odzież z materiałów syntetycznych, zakrywającą jak największą część skóry i wyposażone w okulary zasłaniające oczy. Mechaniczne zwalczanie barszczu Sosnowskiego Polega na usuwaniu poszczególnych części rośliny. Kwiatostany usuwane są w pełnym rozkwicie (wcześniej mogą się zregenerować, później - rozsiać nasiona). Wykopuje się również roślinę z całym korzeniem. Można także wycinać barszcz Sosnowskiego - do 10 cm poniżej poziomu gruntu. Warto wiedzieć, że taki sposób zwalczania nie da efektów za pierwszym razem. Działania tego typu muszą być wykonywane regularnie każdego roku. fot. Adobe Stock Chemiczne zwalczanie barszczu Sosnowskiego Bardzo skuteczne w zwalczaniu barszczu Sosnowskiego są herbicydy - preparaty zawierające glifosat i trichlopyr. Warto wiedzieć, że po około 3 tygodniach po ich zastosowaniu, powinno się przeprowadzić głęboką orkę, która pomoże zniszczyć większość nasion zdolnej do bardzo szybkiej regeneracji rośliny. Takie działanie jest niedozwolone na terenach chronionych - w lasach, parkach narodowych czy rezerwatach. Właściwości barszczu Sosnowskiego Barszcz Sosnowskiego to roślina pochodząca z Kaukazu. W Europie Środkowej pojawiła się około XIX wieku. Początkowo była wykorzystywana jako roślina pastewna. Niestety szybko okazało się, że jest niezwykle ekspansywna (jej obecność na danym terenie może zniszczyć nawet 2/3 roślinnego ekosystemu), ale także bardzo niebezpieczna dla człowieka. Kontakt ludzkiej skóry z sokiem ze świeżo ściętego barszczu najczęściej może powodować bardzo silne oparzenia, zapalenia spojówek i powstawanie pęcherzy (łagodzi je zastosowanie maści kortykosteroidowych). ​Roślina jest niebezpieczna również dla zwierząt - może powodować np. podrażnienie przewodu pokarmowego czy krwotoki wewnętrzne. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana r. Więcej na temat niebezpiecznych roślin:Są piękne, ale szalenie trujące - uwaga na te rośliny balkonowe i ogrodowe!Te rośliny są toksyczne, choć nigdy byś ich o to nie podejrzewała!8 gatunków roślin, na które musisz szczególnie uważać - mogą być toksyczne! Pomimo swojego bardzo charakterystycznego wyglądu barszcz olbrzymi i barszcz Sosnowskiego niejednokrotnie są mylone z innymi gatunkami roślin. Osoby, które nigdy nie widziały kaukaskich barszczy często mylą je z innymi roślinami o dużych liściach (poznaj szczegóły morfologii kaukaskich barszczy i roślin, z którymi są one najczęściej mylone). Poniżej przedstawiamy zestawienie zdjęć i cech wyglądu zarówno kaukaskich barszczy, jak i podobnych gatunków roślin, które pomogą w odróżnieniu roślin. Pobierz ulotkę o tym, jak odróżnić barszcz Sosnowskiego od innych gatunków roślin. Kaukaskie barszcze (barszcz Sosnowskiego i barszcz olbrzymi) barszcz zwyczajny (Heracleum sphondylium) arcydzięgiel litwor (Angelica archangelica) dzięgiel leśny (Angelica sylvestris) marchew zwyczajna (Daucus carota) pokrój Wysokość m, a czasem do 4-5 m Wysokość 50-150 cm Wysokość do 2,5 m (podgatunek nadbrzeżny osiąga 3 m) Wysokość zazwyczaj ok 1,5 m Wysokość zazwyczaj ok 50 cm liście Liście (odziomkowe i dolne łodygowe trójlistkowe) bardzo duże. Blaszki liściowe ok1,2-1,6 m długości. U barszczu Sosnowskiego – słabiej podzielone o bardziej tępych odcinkach niż u barszczu olbrzymiego. Listek szczytowy szerszy i bardziej zaokrąglony ; u barszczu olbrzymiego – wysmukły, zaostrzony. Osobniki młode wykształcają tylko rozety liściowe. O bardzo zmiennym kształcie; 3-listkowe lub pierzaste. Dolne liście duże, z długimi, rynienkowatymi ogonkami, górne mniejsze, z dużą pochwą przekształconą w liściak. Szorstko owłosione, ze sztywnymi szczecinkami na nerwach od spodu. Liście mają zróżnicowane kształty, przeważnie są pierzastosieczne z 3-5 listkami jajowatymi, karbowanymi lub piłkowanymi. Duże, 3–4-krotnie pierzaste, osadzone na długich ogonkach. Liście górne obejmują łodygę rozdętymi pochwami. Poszczególne listki są jajowate, na brzegu nierówno wcinane, ciemnozielone, od spodu sinozielone. Podwójnie do potrójnie pierzastych, nierówno piłkowane. Dolne są większe i bardziej złożone, posiadają pochwowate i rynienkowate ogonki, górne – prostsze, z dużą pochwą. Liście 2 lub 3-krotnie pierzastosieczne, równowąskie. kwiatostany Białe lub czasem różowawe, zebrane w duże, wielkopromieniowe, lekko wypukłe baldachy (największy – na osi pędu głównego o średnicy 30-80 cm i kilkadziesiąt mniejszych), złożone na ogół z kilkudziesięciu baldaszków. Kwiatostan stanowi 15-30 baldaszków różnej długości zebranych w baldach złożony. Baldaszki mają szypułki z owłosioną stroną wewnętrzną. Kwiaty promieniste, o białych płatkach, czasem czerwonawych lub żółtozielonych. Poszczególne kwiaty zbudowane są z 5 małych działek kielicha, 5 płatków korony, 5 pręcików i jednego słupka z dwiema szyjkami. Miodniki znajdują się na zalążni. Oprócz kwiatów obupłciowych zdarzają się w kwiatostanie także kwiaty męskie. Drobne, zebrane w duże, kuliste baldachy złożone, zielonkawo-żółte (u podgatunku typowego) i zielonkawo-białe (u podgatunku nadbrzeżnego). Kielich o pięciu niewyraźnych ząbkach. Płatków korony pięć, o długości ok. 1,5 mm. Pręcików pięć. Słupek dolny, z dwiema szyjkami. Pokryw brak, pokrywki płaskie i równowąskie, o długości mniej więcej takiej, jak baldaszki (u podgatunku nadbrzeżnego szczeciniaste i krótsze) Zebrane w baldachy, złożone z 20-55 baldaszków. Pokryw brak, pokrywki liczne, lancetowatorównowąskie. Płatki korony niepozorne, białe (czasami, rzadko są czerwonawe), eliptyczne. pręciki stosunkowo długie, szyjka słupka wygięta. Małe, białe, zebrane u szczytu rośliny w baldach złożony z pierzastymi pod baldachem i trójwrębnymi pod baldaszkami pokrywami. łodyga Okrągła, bruzdowana, słabo owłosiona, na jej powierzchni znajdują się charakterystyczne fioletowawe plamki; u podstawy zazwyczaj osiąga średnicę ok. 5-12 cm, pusta w środku. Łodyga (pęd kwiatowy) jest wykształcona zazwyczaj w 2-3 roku wegetacji. Prosto wzniesiona, dęta, rozgałęziona, żebrowana i kanciasto bruzdowata, często porośnięta krótką, skierowaną w dół szczecinką. Gruba, naga, bruzdowana, nieowłosiona, rozgałęziona, pusta w środku w międzywęźlach. Prosto wzniesiona, dęta, naga, obła, słabo rozgałęziona, w górnej części delikatnie bruzdowana. Kłącze białawe, rozgałęzione. Wzniesiona, rozgałęziona, pusta wewnątrz. Jest bruzdowana i szorstko owłosiona. Opracowanie własne na podstawie: Sachajdakiewicz I., Mędrzycki P., Wytyczne dotyczące zwalczania barszczu Sosnowskiego (Heracleum Sosnowskyi) i barszczu Mantegazziego (Heracleum mantegazzienum) na terenie Polski, GDOŚ 2014, Wikipedia; fot. I Sachajdakiewicz Barszcz Sosnowskiego jest rośliną zielną z rodziny selerowatych, obecnie objętą zakazem uprawy, rozprzestrzeniania i sprzedaży na terenie Polski. Głownie z uwagi na niebezpieczeństwo, jakim grozi podczas zetknięcia ze skórą, a także jej pochodzenie – roślina zwana jest również „Zemstą Stalina”. Kontakt z tym dziko rosnącym chwastem może grozić nawet śmiercią, a w najlepszym przypadku poważnymi oparzeniami skóry, których następstwem są ropne pęcherze, utrzymujące się na ciele nawet do kilku lat. Dlatego też warto zapamiętać, jak wygląda barszcz Sosnowskiego, by móc rozpoznać tę roślinę, kiedy znajdziemy się w jej pobliżu. Nazwa rośliny pochodzi od nazwiska rosyjskiego botanika, badacza roślinności na obszarze Kaukazu. Dmitrij Iwanowicz Sosnowski odkrył ją w 1944 roku, zaś w 1970 roku barszcz Sosnowskiego opisała Ida Panowna Mandenowa – radziecka botaniczka. Początkowo, w krajach bloku wschodniego wprowadzono go do uprawy jako roślinę pastewną. Szybko jednak zorientowano się, że jest to roślina inwazyjna, trudna do zwalczenia, a do tego zagrażająca zdrowiu. Uprawy porzucano, jednak problem pozostał. Również w Polsce, gdzie chwast rozprzestrzenił się na rozległych obszarach, degradując środowisko, ograniczając dostępność terenów uprawnych i zagrażając ludziom. Rozpoznawanie barszczu Sosnowskiego Jak rozpoznać barszcz Sosnowskiego? Przede wszystkim dzięki jego podobieństwu do kopru. Z tą różnicą, że barszcz Sosnowskiego jest od kopru o wiele wyższy i bardziej wyrośnięty. Łodyga tej rośliny osiąga do 4 metrów wysokości i do 10 cm średnicy. Jest podłużnie bruzdowana, u góry zielona, u dołu – pokryta plamkami o purpurowym kolorze. Liście chwastu są szerokie i przeważnie tępo zakończone, zaś w niektórych miejscach krótko i nagle zaostrzone. Kształt liści barszczu Sosnowskiego jest zmienny, zaś ich rozmiar może dojść nawet do 150 cm średnicy. Korona kwiatowa rośliny jest gęsta i składa się z drobnych białych kwiatków (do 20 tysięcy na jednej roślinie) zebranych w duży baldach o średnicy sięgającej do 50 cm. To właśnie wielkość – zarówno łodygi, liści, jak i korony rośliny, umożliwia rozpoznawanie barszczu Sosnowskiego. Chwast ten wypuszcza również owoce o oliwkowej barwie z brunatnymi smugami i owalnym kształcie o długości do 10 mm. U młodych roślin są one gęsto owłosione. Barszcz Sosnowskiego na zdjęciach By mieć pewność, co do tego, jak wygląda barszcz Sosnowskiego, najlepiej poszukać i przejrzeć jak największą liczbę zdjęć tej rośliny w Internecie. W żadnym wypadku nie należy badać rośliny i jej cech morfologicznych na żywo. Barszcz Sosnowskiego można łatwo pomylić z inną rośliną z gatunku selerowatych – barszczem Mantegazziego. Nie czyni to jednak dużej różnicy, gdyż oba chwasty są równie niebezpieczne dla ludzi, powodując ciężkie i niegojące się poparzenia skóry. Dlatego widząc dziko rosnący chwast, przypominający ogromny koper (od 1 do 4 metrów wysokości i średnicy każdego liścia do 150 cm), najlepiej omijać miejsce, w którym wyrasta, szerokim łukiem. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z barszczem Sosnowskiego czy z barszczem Mantegazziego

barszcz sosnowskiego a krwawnik